Relaxen op Zanzibar

29 september 2014 Afgelopen zaterdag een lange reisdag van Mikumi NP naar Dar Es Salaam gehad. Vandaar moesten we zondag (= gisteren) al om 4 uur 's ochtends op om half 7 de ferry naar Zanzibar te kunnen nemen. Om ca 12 uur waren we in ons fraai aan de Indische oceaan gelegen complex met bungalows, restaurant, zwembad. Kortom een mooie plek om even 3 dagen bij te komen. Ik heb ook besloten gewoon hier wat te genieten van oa de zee en het zwembad. Morgen (=dinsdag) gaan we in de loop van de morgen naar Stone Town, de hoofdstad van Zanzibar. Daar maak ik dan waarschijnlijk een stadstour. Woensdag gaan we dan in twee dagen naar het toetje in het traject naar Nairobi: de Serengeti. Dat wordt drie dagen (vrijdag ™ zondag) alleen maar genieten van de plek met de hoogste concentratie wild in Afrika. Ik ben nu echt de nestor van de groep die nog maar uit 11 personen bestaat. Er zijn er 9 weg en 3 bijgekomen. Alle drie Duitsers en jong. Dat is beslist niet in elke Nomadgroep zo. Net met Nderlanders zitten te praten die de reis met Nomad andersom doen (Nairobi -Vic Falls) en een een zeer internationale en in leeftijd variërende groep. Gelukkig is de groep van mij wel heel sociaal en word ik absoluut niet als oudere buiten gesloten. Had uiteraard graag wat meer variatie in leeftijd gehad. Dat wordt misschien zo als ik de laatste 2 weken vanuit Nairobi het rondje door Kenia en Uganda ga doen. Voor het bijhouden van mijn weblog heb ik na Zanzibar nog één kleine gelegenheid voor de Serengeti en daarna pas weer op dinsdag 7 oktober in Nairobi voordat ik aan de laatste 2 weken begin. Dan komen beslist de foto's van de Serengeti op de website. Van de andere Nomadgroep heb ik gehoord dat de wildtrek naar de Serengeti nu is begonnen, dus hopelijk maak ik dat spektakel mee.

Game drive Mikumi National Park

Vrijdag 26 september 2014 Mikumi is een groot nationaal park in zuid-oost Tanzania. De big five (behalve de neushoorn) is daar aanwezig, maar de kans om bijv de leeuw of het luipaard te zien, is bij lange na niet zo groot als volgende week in de Serengeti. In een safari-jeep kunnen 6 personen en precies dat aantal van ons wil deze game drive doen. Onze reisleider had ons verteld dat je de entree van het park van $ 25 ook met de creditcard kunt betalen. Bij aankomst bij het park bleken de regels gewijzigd. Er kan alleen maar met de creditcard betaald worden. Tanzania is wat dit betreft al in de 22e eeuw! Ik had mijn credtcard veilig in de locker in onze truck gelaten en met mij een aantal anderen. Gelukkig had Janny haar creditcard bij zich, omdat ze niet genoeg $ biljetten meer heeft. Dus probleem opgelost. We hebben toch wel veel dieren gezien: olifanten, griraffen, zebra's, impala's, nijlpaarden, krokodillen, buffels en de liala lola (een mooie vogel). Landschappelijk is dit park mooier dan South Luangwe dat we in Zambia bezochten. Foto's op de website.

Onder de baobab

Vrijdag 26 september 2014 Met de acacia is de baobab toch wel de boom die echt bij Afrika hoort. De acacia zie je erg veel en is geliefd als voedsel bij onder andere de olifant en giraffe. De leeuwen gebruiken de schaduw van de grote acacia's om er lekker te luieren. De baobab zie je veel minder. Tot nu toe heb ik er, op de toch al 2900 km die we aflegden vanaf Vic. Falls, zo af en toe een paar gezien. Op onze weg van Iringa naar Mizumi NP komen we er kilometers lang heel veel tegen. Een volgroeide baobab is erg groot, mooi en indrukwekkend. Geen wonder dat de Afrikanen aan de baobab allerlei (bij)geloof koppelen: als je hem kunt omarmen mag je een wens doen; begraven onder de boom doe je aan de kant waar de zon opkomt; als er een uil in een baobab oehoe roept brengt dat slecht nieuws, enz. De boom groeit erg langzaam en volgroeide bomen zijn dus honderden jaren oud. De boom overleeft het droge seizoen van een half jaar probleemloos, evenals de acacia met zijn doornen. In het droge seizoen, waarin wij nu reizen, heeft de baobab geen bladeren. De bladeren kunnen gebruikt worden als voedsel en als medicijn. We hebben uiteraard even gepauzeerd bij deze bomen en ook de gelegenheid benut voor het maken van een groepsfoto. Morgen bij aankomst in Dar Es Salaam nemen we al afscheid van 9 groepsgenoten, dus was dit een mooie laatste gelegenheid. Er komen er daar 3 nieuwe personen bij. Dan reizen we tot Nairobi met slechts 11 mensen (en 3 van de reisleiding) verder.

Ontmoeting langs de weg in Tanzania

Donderdag 25 september 2014 Het ontbijt is al rond 5 uur en we zijn voor half 6 al op weg in onze Nomad-safaritruck. Wij gaan op weg naar Iringa in Tanzania. Vandaag een van de langste reisdagen incl de grensovergang van Malawi met Tanzania: ca 600 km en dan nog een uur tijdverlies door het vooruit zetten van de klok in Tanzania. Dat wordt 12- 14 uur reizen. Vanaf Iringa is vanmorgen vroeg een Nomad-safaritruck de andere kant op vertrokken naar het Meer van Malawi waar wij vertrokken. Ergens halverwege zullen deze twee trucks elkaar tegenkomen. Dit soort ontmoetingen onderweg vinden bij Nomad vaker plaats. Leuk voor de bemanningen, die elkaar meestal kennen. Het zijn korte stops met hartelijke omhelzingen. Vandaag komt daar voor mij een dimensie bij: in de andere truck zit Arnold *), die op zaterdag 13 september vanuit Nairobi is vertrokken naar Victoria Falls, precies de tegenovergesteld richting die wij volgen vanaf 17 september. Onze bemanning weet dat ik een bekende ga ontmoeten en geven rond 12 uur het sein aan mij dat de andere truck in zicht is. Gewapend met mijn fototoestel verlaat ik onze truck en leg dit bijzondere moment vast: Arnold hangend uit het raam van de andere truck. Daarna langs de weg een omhelzing, even praten, ervaringen uitwisselen en nog twee foto's van ons beide gemaakt. Nomad onderhoudt een stevig reistempo, dus na 5 minuten afscheid nemen gaan we weer elk onze richting op. In de truck geniet ik nog na van deze bijzondere ontmoeting. Om kwart over 5 komen we na zo'n 13 uur reizen aan bij Kisolanza Farm, Iringa. Het is een prachtig gelegen boerderij. Wij slapen in kamers die voorheen als paardestallen werden gebruikt. Klinkt niet aantrekkelijk, maar de kamers zijn geweldig mooi. 'S avonds eten we deze keer in het restaurant bij de boerderij. Zo luxe en lekker (!!!) heb ik de afgelopen weken nog niet gegeten. Allemaal producten van de eigen boerderij en zeer smakelijk bereid. Voor het eerst we eens ... een glas wijn gedronken. Tot nu toe steeds bier, omdat er niets anders is. *) Arnold is een goede bekende die bij ons aan de overkant van de straat woont. Hij wilde zo'n reis dwars door Afrika al langer maken, zodra hij zou stoppen met werken en dat is nu. We hebben samen regelmatig overlegd in de voorbereiding en samen de keuze gemaakt van de organisatie waarmee we onze reis maken. Arnold doet niet het stuk Kenia en Uganda dat ik de laatste 2 weken ga doen. Hij vervolgt vanaf Victoria Falls de reis nog 5 weken op eigen gelegenheid door Botswana en Namibie naar Kaapstad (het stuk dat Ingrid en ik in 2011 hebben gedaan). Dat doet hij dan samen met zijn vrouw, die vanaf daar er bij is.

Leerzaam bezoek aan een dorp in Malawi

Dinsdag 23 september 2014 Vanmorgen hebben we een Malawinees dorp bezocht. Mijn verwachtingen waren niet hoog na het bezoek aan een dorp in Zambia. We kregen de hele ochtend op ons gemak de tijd om het dorp en de wijde omgeving te bekijken. Het allerdaagse leven ging hier gewoon door, terwijl wij af en toe enige uitleg van twee zeer serieuze en deskundige begeleiders uiit het dorp kregen. Zo werd ons uitgelegd dat huwelijken in vrije wil tussen jongen en meisje op jonge leeftijd zonder een ceremonie tot stand komen en een vrouw 2-3 koeien kost..., dat je aan de Chief een stuk grond kunt vragen voor een huis en het verbouwen van wat groenten en het houden van vee. Dat stuk grond is dan van jou, maar op mijn vraag of dat dan ergens wordt geregistreerd, was het antwoord ontkennend. In deze dorpen is alles ingesteld op zelfvoorziening, tot aan het maken van de stenen voor de huisjes toe. Productie voor verkoop op de markt vindt hier niet plaats, alles is zeer kleinschalig en eenvoudig. We hebben ook de school bezocht die bestemd is voor kinderen uit enkele dorpen. Gebrek aan de meest elementaire leermiddelen en zelfs geen electriciteit. De klassen zijn overvol met meer dan 100 kinderen per klas. De kinderen zitten op de grond in een warm en redelijk donker lokaal. Na de rondleiding werden we door de directeur van de school ontvangen. Uiteraard waren donaties in natura of geld zeer welkom. Vervolgens een bezoek gebracht aan de kliniek. Daar lag een kind met malaria. Hier hetzelfde verhaal: erg weinig middelen beschikbaar. De meest elementaire onderzoeken kunnen hier plaatsvinden (volgens een van de medereizigers uit Duitsland die net afgestudeerd is in medicijnen). Een dokter werkt hier niet (komt eens in drie maanden op bezoek), maar wel 40 km verderop in een ziekenhuis. We werden na afloop van deze twee bezoekjes aan de hand vergezeld door de kindertjes die mee mochten lopen tot het dorp waar zij wonen. Aandoenlijk! We wisten het al, maar zo'n bezoek maakt het nog eens duidelijk: wat hebben we het toch goed en wat moet er nog veel veranderen in grote delen van Afrika.

Game drives in South Luangwe National Park

Vrijdag 20 september 2014 We verblijven in het Wildlife Camp aan de rand van het nationale park. Ik slaap in een zogenaamde permanente tent, een stenen huisje waarin een tent is aangebracht met daar achter een ruimte met douche en toilet (zie een van de foto's). 'S avonds uitkijken met licht en alles direct afsluiten ivm muggen en andere ongemakken. Vandaag een complete werkdag van 8 uur, maar wel op een speciale manier over de dag verdeeld. 'S morgens van 6 - 10 uur een game drive en s'middags van 4 -8 uur nog een keer. 'Wildlife' is een van de punten waardoor ik van Afrika hou, dus zo' n werkdag is voor mij geen straf. Veel wild gezien. Het bekende rijtje: olifanten , impala's, giraffen, Kudu en dieren waarvan ik de naam niet wist en ook nog niet allemaal kan onthouden. De leeuw had ik drei jaar geleden alleen op grote afstand gezien, dus die stond hoog op mijn verlanglijstje. Ik heb er vanmorgen heel veel van dichtbij kunnen zien. Veel vrouwtjes en een mannetje. Indrukwekkende beesten. We vonden een plek waar een luipaard zijn buit, bestaande uit een impala, veilig op hoogte in een boom had gehangen. De hyena's probeerden erbij te komen, maar helaas voor ze... Door de hitte stonk dat aangevreten beest al flink, maar voor een luipaard ( en de hyena's) is dat geen probleem. Het luipaard was 's ochtends nergens te bekennen. 'S avonds toen het al donker was wel, maar daardoor erg lastig vast te leggen op de foto. Hij genoot hoorbaar aan de krakende botten van zijn maaltijd met daaronder ...de hyena's die het met de restjes die hij liet vallen, moesten stellen. It's a cruel world. Ik ben tevreden met de kwaliteit van de foto's die ik met mijn speciaal hiervoor aangeschafte Fuji compact-camera met 1000 mm lens kan maken. Bevestigd op een monopad voldoende stabiel en veel comfortabeler dan de spiegelreflex met een zware, grote ' slechts' 400 mm lens. De Nikon spiegelreflex met gewone zoomlens gebruik ik uiteraard ook, maar niet voor het wild.

Bezoek aan een dorp

Vrijdag 19 september 2014 Het tempo waarmee wij reizen is hoog. Onderweg kunnen we niet teveel stoppen. Dat is het compromis dat je sluit als je met Nomad reist. Toch nog een beetje economie: efficient omgaan met tijd gedurende deze trip. We overnachten op kampeerplaatsen, die vaak een flink stuk van een stadje of dorp liggen. Onderweg passeren we veel nog redelijk traditionele dorpjes waar je niet zo maar met 20 mensen even kunt binnenlopen en rondkijken. Toch zou je wel graag zo'n dorpje willen bekijken om te zien hoe de mensen daar leven. Dus wordt er een excursie georganiseerd naar een dorp. Met de nadruk op 'georganiseerd'. Vrijdag konden we op deze manier zo'n dorp bezoeken. Het viel me niet tegen, hoewel ik me heel goed reaiseer dat het anders is als ik daar als individu zou binnenkomen.Uiteraard werden we ontvangen met Afrikaanse muziek en werd er gedanst.Verder konden we vrij door het dorp rondlopen. Hoewel vrij: de kinderen vergezellen je overal. De foto's van deze excursie geven een beeld van dit bezoek.

1100 km van Zuid- naar Noordoost-Zambia

Victoria Falls - Lusaka(Zambia) - Chipata woensdag 17 september Vandaag gaat het dan echt beginnen. Vroeg op want om 6 uur komt de safaritruck ons ophalen. Om half 6 ziiten we met ons viertjes klaar. Wachten.... Zijn ze ons vergeten? Eindelijk om iets voor half 9 komt hij. Tja,het is Afrika. Iets met formaliteiten blijkbaar die langer duurden. De groep bestaat uit 6 Duitsers, een Belgische, een Canadees (76 jaar, dus.. ) en 7 Nederlanders. Waar een klein land groot in kan zijn! In Lusaka komen er nog 2 Duitsers bij. Dus 17 in totaal met drie begeleiders. Opluchting: mijn rugzak past prima in de locker, die iedereen persoonlijk krijgt. De groep is overwegend jong, met slechts 4 personen boven de 50 jaar. Prima zo. Tot Nairobi de komende drie weken 5000 km te gaan.De eerste 2 dagen zijn reisdagen. De eerste interessante bestemming is vrijdagochtend South Luangwa National Park in noord-oost Zambia. Dus woensdag 500 km over een prima weg en donderdag 570 km over een hier ven daar slechte weg. Bij de grensovergang gaat het redelijk vlot(incl controle op ebola), maar de formailtieten voor de truck kosten toch alles bij elkaar zeker een uur. Om kwart voor 10 stoppen we in Livingstone, de zamnbiaanse kant van de watervallen. Daar $ wisselen in zambiaanse kwacha's, water kopen in dezelfde supermarkt waar ik drie jaar geleden met Ingrid was en op hetzelfde terras als toen koffie gedronken (je moet wel je vaste plekken hebben!). Om kwart over 11 vertrekken we weer: we hebben dan pas 20 km erop zitten. Onderweg een quick lunch, kant en klaar gekocht. Verder een hinderlijke controle van de verkeerspolitie, die geld probeert te vangen ivm de vergunning voor de truck, wat ze niet lukt maar wel een uur oponthoud betekent. We zijn pas tegen half 8 in Lusaka. Om 10 uur lig ik in bed. donderdag 18 september 570 km naar Chipata. De dag begint weer vroeg: om half 6 ontbijt en om 6 uur rijden we weg. Als we om half een lunchen hebben we al ruim 400 km afgelegd. Vooral het laatste stuk van de weg is slecht ivm het aanleggen van een nieuwe weg. Om even na vier uur zijn we op de bestemming in Chipata. Door al het reizen deze keer geen foto's. Het reizen zit er nu even op. Vanaf morgenmiddag vooral 6 dagen mooie en leuke dingen in het programma ( onder ' profiel vind je het uitgebreide reisprogramma als je meer wilt weten), met af en toe een stukje met de safaritruck. We beginnen dus met het South Luangwa National Park met grote kans dat we daar luipaarden zien. De big fout zit daar, want de neushoorn ontbreekt. Vanaf morgen even een paar dagen zeker geen wifi, dus stilte vanaf hier.